Ik ben moeder van 3 kinderen, inmiddels zijn er 2 kind af, partner van Guido en mantelzorger voor mijn vader. Zorgen zit dus al heel lang in mijn systeem. Ik heb er nu ruim 25 jaar vanuit alle invalshoeken ervaring mee (zelfs de zorg voor mijn paarden, die ik ook wel inzet in sessies).

Het echt zorgen begon eigenlijk met de geboorte van mijn dochter. Daarvoor was ik als psycholoog en later als trainer aan het zorgen maar de impact van echt zorgen kwam met mijn dochter. Mijn leven stond in het teken van dit kleine, kwetsbare wezentje dat mij nodig had. En ik wilde vooral een zo goed mogelijke moeder zijn en er voor mijn kind, en later kinderen, zijn.

Toch merkte ik dat hoe goed ik mijn best ook deed, het kon altijd beter!

Ik merkte dat ik een steeds korter lontje kreeg, me gevangen voelde in mijn eigen leven en het gevoel had vooral geleefd te worden zonder sturing over mijn leven.

Mijn wakeup call kwam in de vorm van een auto-ongeluk waarbij ik letterlijk de controle over het stuur kwijtraakte.